VW-Speed.nl @ Worthersee 2005
Vrijdag & zaterdag
Zo, we zijn weer terug. Eigenlijk
zit ik heel erg tegen dit verslag aan te hikken, maar ja, het moet er toch maar
van komen.
Door de grote hoeveelheid foto’s
kan het zijn, dat het niet helemaal in de juiste volgorde staat, bijvoorbaat alvast
excuses :).
Zaterdag 30 april zou het dan
gaan gebeuren. Oostenrijk here we come. Bennie, Bugs, Onwies, Biels, Lennart,
Mc Bassie, Aat (Ert, Cyrille of whatever) en Opper gaan vanaf zaterdag Oostenrijk
op kop zetten, vanaf woensdag komen Marten, Hendrik, Anno en Mark ons versterken
Lennart en Bennie zouden vrijdags
al bij mij komen, want anders moesten ze wel heel erg vroeg uit de veren zaterdags,
we hadden namelijk om 6 uur afgesproken bij grensovergang Beek. Tegen de avond
kwam Bennie opgewonden binnen rennen. Hij was helemaal over de toeren. Hij had
namelijk een of andere pinguďn aan gort gereden. Nadat we de schade vast gesteld
hadden, hebben we maar een biertje genomen met op de beeldbuis de topfilm “Tripple
X”.
Na de film zijn we maar onder
de wol gegaan, want de wekker zou om 4.00 uur gaan. Voordat ik verder ga, moet
ik eerst ff iets anders vertellen. Donderdag waren Hans6N
en Mikado hier, want Tobias had een tankje nodig, die ik toevallig nog had liggen.
Hans en Mikado kwamen dat tankje ff halen. Na ff gezellig gebabbeld te hebben,
moesten ze weer terug naar huis. Ik moest nog wel ff meelopen want Hans had nog
iets voor mij.
Hij had Lennart een megafoon
beloofd, maar was die zogenaamd vergeten. Lennart baalde al, want hij had de wildste
plannen met die megafoon. Nou komt het dus op het volgende neer: Hans had em
wel, maar hij was van mening dat ie in mijn handen beter af was.
Ik heb uiteraard niks gezegd tegen Lennart en Bennie, want ze zouden de volgende
dag wel kennis maken met dat ding. Vanaf hier gaat het verhaal verder.
Ik had mijn wekker dus niet
om 4.00 uur gezet, maar om 3.55 uur :). Heb m’n camera
gepakt, ding op infraroodstand en vervolgens richting de kamer van Lennart. Deur
voorzichtig open en vervolgens ff keel schrapen en toen: “WAKKER WORDEN”, helaas
had Lennart het door en had zich wijselijk verstopt onder de dekens. Gelukkig
had ik nog een slachtoffer. Bennie was aan de beurt. Wederom camera aan, deur
open en: “WAKKER WORDEN”. Onderstaande foto zegt genoeg :)
De manier van wekken zat Bennie
niet lekker. Hij nam dus meteen wraak, gelukkig kon ik het mes net ontwijken.
Tip voor andere mensen die met Bennies omgaan: Houd messen buiten het bereik van
Bennies.
Na het ontbijt hebben we onze spullen in de auto
gegooid en zijn we opweg gegaan naar Bugs. De buurt zal er niet blij mee geweest
zijn, maar boeiend.
De volgende stop was grensovergang Beek. Hier zouden we
Biels en Onwies oppikken.
Biels had sinds een paar dagen een schroefset onder z’n auto. Door de bagage hing de auto flink in de kont. Je
kon amper een vinger tussen wiel en wielkast krijgen. Eenmaal onderweg kwamen
we er al snel achter dat hij te laag lag. Flinke
rookwolken kwamen met enige regelmaat bij de wielkasten vandaan.
Aangezien Biels zelf niets zag van al dat gerook, probeerde
hij met gebaren duidelijk te maken of het allemaal wel goed ging :rock:
Het ging dus niet goed, dus op de eerst volgende parkeerplaats
de schroefset maar een paar tikkies stugger gezet :)
Voorbij Keulen hadden we afgesproken met Mc Bassie. Hij
stond er ongeveer een half uurtje toen wij aankwamen. Redelijke timing dus.
Hij had speciaal voor de Worthersee zijn boot maar plat
op de grond gelegd. Zelfs Elmo kreeg het flink benauwd, zo dicht bij de grond :)
De club heeft nu een Senseo, alleen Bennie snapte het niet
helemaal. Hyper als hij is, rende hij met het reservoir richting de waterkraan
en kwam met een gevulde terug. Heel leuk allemaal en uiteraard bedoeld hij het goed, maar: BENNIE, WE HEBBEN GEEN
Tijdens een kleine file kreeg Onwies dorst en aangezien
Biels reed, naam hij alvast een biertje.
Uiteraard liet hij ons ook weten dat hij aan het sap zat,
door het blikje ff buiten de auto te houden.
Toen ik de F16 kocht, kreeg ik te horen van de vorige eigenaar
dat de ABS boven de 180-190 niet meer werkte. Alles hebben ze doorgemeten en ze
konden niks vinden, alles werkt goed. Inmiddels weet
ik waarom die aangaat: dan rijden we gewoon te snel.
Onderweg kwamen we enkele opvallende auto’s tegen. Andere
jaren was het drukker, maar dat mocht de pret niet drukken.
Er stonden namelijk nog genoeg mooie auto’s op ons te wachten daar in Oostenrijk.
Wat ons ook te wachten stond was de Zoll of tewel: Douane. Bij Munchen werden
we namelijk van de weg gehaald. Eerst dachten we dat Mc Bassie aan de beurt was,
omdat ie best wel laag was. Bij een volgende oprit kwam
er nog een wagen van de Zoll bij en die begleide ons na een parkeerplaats. Ze
begonnen een gesprek en al snel bleek dat het om een drugs controle ging. De eerste 3 auto’s gingen vrijuit,
maar de zwarte rat van Bas moest er toch ff aan geloven. Een van de gasten ging
op kop in de auto, maar kon niks vinden. We konden onze weg vervolgen :)
Als dan de eerste bergen in zicht komen, begint het toch
wel heeeeeeel erg te kriebelen.
Beetje gas erbij en toen een knal. Bij de volgende pauze
plek maar even gekeken wat het was. Blijkt dat er een of andere Rapoeha tegen
m’n kentekenplaat aangevlogen is. Gelukkig heeft Lennart er niks van meegekregen,
die lag lekker te maffen.
Vorig jaar scheet ik 4 kleuren stront.
De naald van de benzinemeter gaf toen aan dat ik leeg was, maar er kwam maar geen
pomp. Dit jaar kon me niks gebeuren. Ik wist nu namelijk
hoeveel benzine er nog in zat, als de naald op de leegstand stond.
Zo kwam het dus, dat we op exact de zelfde plaats bij de
zelfde pomp als vorig jaar terecht kwamen. 439km gereden en er ging
Vlak voor de tunnels hebben we maar een kleine pauze ingelast.
Bugs zag sneeuw en was zo blij als een klein kind met
een rietje.
Na een reis van 12 uur, kwamen we aan bij ons pension. Daar
werd meteen alles geinstalleerd. De vlag zodat anderen konden zien dat er hier
ook VW gekken zaten
Bennie en Aat hadden deze taak opzich genomen. Uiteraard
ff vastgelegd op de gevoelige plaat.
Het uitzicht wat we hadden vanuit het pension.
De bedden, nou ja, slaapbank. Elk appartement had 2 bedden
en een slaapbank. Opzich kon je er redelijk op liggen, maar bedden liggen wel
beter, dus volgend jaar maar ff kijken wat we doen. Opzich was het namelijk een
goed pension.
Onze voorraad Senseo, 10 zakken. Het koffiezetapparaat van
het pension kon meteen verkassen, want onze Senseo had de ruimte hard nodig :)
Toen alles geinstalleerd was, was het
tijd om even een beetje bij te komen van de reis.
En uiteraard moest de inwendige mens ook verzorgd worden.
De wonderpan werd aangeslingerd en er werd een begin gemaakt aan de 100 dellen.
De megafoon werd getest op de voorbijgangers.
De volgende kreten kwamen met enige regelmaat uit de megafoon:
-
krijgen we nog een toetje
-
meerdere alarmtonen
-
ziekelijk gelach
-
edit
-
edit
-
edit
Grolsch had bij de 12packs een geweldig
uitvinding bijgesloten. Het blik-hulp-stuk. Je trekt een blik los, drukt het hulpstuk
er bovenop en het lijkt net of je een flesje hebt. Voordeel: het drinkt als uit
een fles en er zit een koord aan, zodat je never nooit
nie je blik kan laten donderen.
1
van de vele dozen……..
Aangezien je op dellen alleen nie kan leven, besloten we
maar even naar de buurman
Omdat we niet te ver en te vaak mogen lopen van de dokter,
besloten we maar met de auto tegaan.
Koekje erbij??
Na het eten maar even de achterblijvers op de hoogte brengen
dat we over waren.
Na het eten en sms-en maar eens kijken of de steen en de
Pier 125 er nog staan. Eenmaal in Reifnitz aangekomen, stonden de eerste auto’s
al weer langs de kant om bekeken te worden.
Bennie kon de steen niet vinden………
Na een beetje rondlopen kregen we toch wel dorst. Tijd voor
Pier 125. Onderweg moest Bennie ff pinnen, want bier is niet gratisssss.
Bij de Pier aangekomen, bleek deze van eigenaar veranderd.
Opzich niet erg, want de bediening was nog dezelfde als vorig jaar. Na een korte
babbel over hoe het ging met de koelkast, die we vorig jaar hadden achter gelaten,
hebben we maar een paar biertjes gedronken :)
Het smaakte goed, Onwies keek te vreden. Mc Bassie had de
knollen op en wilde graag naar bed…..hij had z’n duim
al in de mond.
Zo kwam er een einde aan de eerste dag Oostenrijk. Het begin
was er en het kon eigenlijk alleen maar gekker en beter worden, dus op naar de
zondag….